ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ:2012-2013
ΜΑΡΙΑ
ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ
Το Δάσος, κοίτα, απόγυρε
στης Νύχτας την αγκάλη.
Μύρο αποπνέει μεθυστικό,
στενάζει με το αηδόνι.
Το φεγγαράκι πάνω του
περίεργο προβάλλει
και στον καθρέφτη του ρυακιού
τα μάγια του ξαπλώνει.
ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ
ΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΚΙΝΔΥΝΟ
Λένε ότι για να γίνει ένα δάσος χρειάζονται εξήντα χρόνια και για να καταστραφεί αρκούν μερικά δευτερόλεπτα. Για πολλά χρόνια οι βουνοπλαγιές θα μένουν γυμνές με τους καμένους σκελετούς των δέντρων σαν πραγματικά σώματα εγκλήματος για να θυμίζουν στους περαστικούς το απαίσιο έγκλημα που έκαναν κάποτε σε βάρος τους κάποιοι ασυνείδητοι άνθρωποι, αδίστακτοι εγκληματίες της φύσης ή άπληστοι οικοπεδοφάγοι.
Ας ακούσουμε τη φωνή του να λέει:
« Κάποτε ήμουν ένα ωραίο δάσος. Πρόσφερα τον ίσκιο μου στους κουρασμένους οδοιπόρους. Φιλοξενούσα κάθε άνοιξη και καλοκαίρι εκδρομείς και παραθεριστές. Τους χάριζα τη δροσιά μου και το οξυγόνο μου. Τους έδινα τον ίσκιο μου να ξαποστάσουν, τη γαλήνη και την ομορφιά μου για να τις απολαύσουν. Το πράσινο χρώμα μου ξεκούραζε τα κουρασμένα μάτια τους. Ήμουν μια πηγή χαράς, ομορφιάς και υγείας για τον άνθρωπο. Τα παιδιά έτρεχαν στα μονοπάτια μου ψάχνοντας για αγριολούλουδα. Οι χαρές και τα γέλια αντηχούσαν γύρω μου. Ένιωθα τότε μεγάλη ικανοποίηση βλέποντας να γίνομαι τόπος χαράς γι’ αυτά».
στης Νύχτας την αγκάλη.
Μύρο αποπνέει μεθυστικό,
στενάζει με το αηδόνι.
Το φεγγαράκι πάνω του
περίεργο προβάλλει
και στον καθρέφτη του ρυακιού
τα μάγια του ξαπλώνει.
ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΜΑΣ
ΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΚΙΝΔΥΝΟ
Λένε ότι για να γίνει ένα δάσος χρειάζονται εξήντα χρόνια και για να καταστραφεί αρκούν μερικά δευτερόλεπτα. Για πολλά χρόνια οι βουνοπλαγιές θα μένουν γυμνές με τους καμένους σκελετούς των δέντρων σαν πραγματικά σώματα εγκλήματος για να θυμίζουν στους περαστικούς το απαίσιο έγκλημα που έκαναν κάποτε σε βάρος τους κάποιοι ασυνείδητοι άνθρωποι, αδίστακτοι εγκληματίες της φύσης ή άπληστοι οικοπεδοφάγοι.
Ας ακούσουμε τη φωνή του να λέει:
« Κάποτε ήμουν ένα ωραίο δάσος. Πρόσφερα τον ίσκιο μου στους κουρασμένους οδοιπόρους. Φιλοξενούσα κάθε άνοιξη και καλοκαίρι εκδρομείς και παραθεριστές. Τους χάριζα τη δροσιά μου και το οξυγόνο μου. Τους έδινα τον ίσκιο μου να ξαποστάσουν, τη γαλήνη και την ομορφιά μου για να τις απολαύσουν. Το πράσινο χρώμα μου ξεκούραζε τα κουρασμένα μάτια τους. Ήμουν μια πηγή χαράς, ομορφιάς και υγείας για τον άνθρωπο. Τα παιδιά έτρεχαν στα μονοπάτια μου ψάχνοντας για αγριολούλουδα. Οι χαρές και τα γέλια αντηχούσαν γύρω μου. Ένιωθα τότε μεγάλη ικανοποίηση βλέποντας να γίνομαι τόπος χαράς γι’ αυτά».
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ:2011-2012
Η φύση ως πηγή έμπνευσης
Όταν φτάνει ο χειμώνας, τα δέντρα πρέπει να αναστενάζουν από τη θλίψη τους βλέποντας τα φύλλα τους να πέφτουν.
Λένε: << Ποτέ δεν θα ξαναγίνουμε όπως πρίν>>.
Φυσικά. Ποιό θα ήταν άλλωστε το νόημα της ανανέωσης;
Τα επόμενα φύλλα θα έχουν τη δική τους προσωπικότητα, ανήκουν σε ένα καινούριο καλοκαίρι που έρχεται και που ποτέ δεν θα μπορέσει να είναι ίδιο με το περασμένο.
Η ζωή είναι αλλαγή και οι εποχές μας επαναλαμβάνουν το ίδιο μάθημα κάθε χρόνο.
Αλλαγή σημαίνει να περνάμε μια περίοδο θλίψης: Ακόμα δεν γνωρίζουμε το καινούριο και πρέπει να ξεχάσουμε όλα όσα είχαμε συνηθίσει. Όμως αν έχουμε λίγη υπομονή η άνοιξη τελικά φτάνει και ξεχνάμε το χειμώνα της απελπισίας μας.
Η αλλαγή και η ανανέωση είναι νόμοι της ζωής. Είναι καλό να τους συνηθίσουμε και να μην υποφέρουμε για πράγματα που υπάρχουν μόνο για να μας φέρνουν χαρές.
Δημοσιεύτηκε στον Ταχυδρόμο στις 28/12/2006 από τον Πάολο Κοέλο.
Λένε: << Ποτέ δεν θα ξαναγίνουμε όπως πρίν>>.
Φυσικά. Ποιό θα ήταν άλλωστε το νόημα της ανανέωσης;
Τα επόμενα φύλλα θα έχουν τη δική τους προσωπικότητα, ανήκουν σε ένα καινούριο καλοκαίρι που έρχεται και που ποτέ δεν θα μπορέσει να είναι ίδιο με το περασμένο.
Η ζωή είναι αλλαγή και οι εποχές μας επαναλαμβάνουν το ίδιο μάθημα κάθε χρόνο.
Αλλαγή σημαίνει να περνάμε μια περίοδο θλίψης: Ακόμα δεν γνωρίζουμε το καινούριο και πρέπει να ξεχάσουμε όλα όσα είχαμε συνηθίσει. Όμως αν έχουμε λίγη υπομονή η άνοιξη τελικά φτάνει και ξεχνάμε το χειμώνα της απελπισίας μας.
Η αλλαγή και η ανανέωση είναι νόμοι της ζωής. Είναι καλό να τους συνηθίσουμε και να μην υποφέρουμε για πράγματα που υπάρχουν μόνο για να μας φέρνουν χαρές.
Δημοσιεύτηκε στον Ταχυδρόμο στις 28/12/2006 από τον Πάολο Κοέλο.
Έλα να πάμε στα καμένα
στον Υμηττό και στην Αυλώνα
πουλιά και πεύκα συλλογίσου
ενός καμένου παραδείσου
Δέντρα που ήτανε φαντάσου
και στη σκιά τους ξεκουράσου
στον Υμηττό και στην Αυλώνα
πουλιά και πεύκα συλλογίσου
ενός καμένου παραδείσου
Δέντρα που ήτανε φαντάσου
και στη σκιά τους ξεκουράσου
Έλα και πάρε με μαζί σου
στην κυριακάτικη εκδρομή σου
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου
στις εκβολές του παραδείσου
στην κυριακάτικη εκδρομή σου
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου
στις εκβολές του παραδείσου
Έλα να πάμε στα καμένα
δε μας χωράει πια το σπίτι
Έρχονται δύσκολες ημέρες
μουτζουρωμένες σα Δευτέρες
Έρχονται φλόγες απ’ τα δάση
και μια Φωτιά να μας δικάσει
μέσα στο πύρινό της χνώτο
από τον έσχατο ώς τον πρώτο
δε μας χωράει πια το σπίτι
Έρχονται δύσκολες ημέρες
μουτζουρωμένες σα Δευτέρες
Έρχονται φλόγες απ’ τα δάση
και μια Φωτιά να μας δικάσει
μέσα στο πύρινό της χνώτο
από τον έσχατο ώς τον πρώτο
Έλα και πάρε με μαζί σου
στην κυριακάτικη εκδρομή σου
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου
στις εκβολές του παραδείσου
στην κυριακάτικη εκδρομή σου
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου
στις εκβολές του παραδείσου
Έλα να βγούμε από το σπίτι
ξανά σε δρόμους και πλατείες
Πάρε και τα παιδιά μαζί σου
εδώ, στο χείλος της Αβύσσου
Κι άφησε μόνη στο τραπέζι
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->την τηλεόραση να παίζει
Να δείχνει έγχρωμο τον πόνο
δίπλα σ’ ένα φιλέτο τόνο
Να δείχνει φονικά και φλόγες
τσόντες πολιτικούς και ρώγες
ενώ εμείς θα ’χουμε φτάσει
στο σταυροδρόμι του εξήντα
Με τα παιδάκια μας στον ώμο
για να μας δείχνουνε το δρόμο
ξανά σε δρόμους και πλατείες
Πάρε και τα παιδιά μαζί σου
εδώ, στο χείλος της Αβύσσου
Κι άφησε μόνη στο τραπέζι
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->την τηλεόραση να παίζει
Να δείχνει έγχρωμο τον πόνο
δίπλα σ’ ένα φιλέτο τόνο
Να δείχνει φονικά και φλόγες
τσόντες πολιτικούς και ρώγες
ενώ εμείς θα ’χουμε φτάσει
στο σταυροδρόμι του εξήντα
Με τα παιδάκια μας στον ώμο
για να μας δείχνουνε το δρόμο
"Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες:
Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.
Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."
Νίκος Καζαντζάκης
Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.
Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."
Νίκος Καζαντζάκης
Πήγαινε να δεις τα τριαντάφυλλα», είπε η αλεπού...
Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε να δει ακόμη μια φορά τα τριαντάφυλλα. «Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο», είπε... «Είστε όμορφα, αλλά κενά... Αν κάποιος τυχαίος περαστικός έβλεπε το τριαντάφυλλό μου, θα νόμιζε ότι σας μοιάζει. Εκείνο όμως είναι πολύ πιο σημαντικό από όλα σας, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω εγώ ποτίσει. Γιατί είναι το λουλούδι που προστάτεψα. Γιατί έχω σκοτώσει τα σκουλήκια του, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω ακούσει να παραπονιέται, να καμαρώνει ή να σιωπά. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου το καλύτερο απ' όλα.
«Βλέπεις μόνο με την καρδιά» είπε η αλεπού...
ΜΑΓΕΜΑ Η ΦΥΣΗ ΚΙ ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΗ
(ΔΙΟΝ.ΣΟΛΩΜΟΣ)
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ
Η ΦΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ της γίνεται πηγή απόλαυσης και αρμονίας για τον άνθρωπο,με τα αρώματα και τους χυμούς της γεννά επιθυμίες για την ζωή και τον έρωτα,με τα χρώματα και τους ήχους της γίνεται τόπος παιχνιδιού και χαράς για τα παιδιά.Όμως στην επαφή του με το περιβάλλον ο άνθρωπος πολλές φορές ενεργεί καταστροφικά,διαταράσσει τις ισσοροπίες που διέπουν το οικοσύστημα,με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξή του.Η λογοτεχνία εχει υμνήσει με πολλούς τρόπους την ομορφιά πο που υπάρχει γύρω μας στην ύπαιθρο,στην πόλη,στη θάλασσα και με άμεσο ή έμμεσο τρόπο μας δείχνει οτι η φύση αποτελεί πηγή ζωής και πως η προστασία της είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας.
ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Πώς μπορείτε να αγοράζετε η να πουλάτε τον ουρανό
Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, καθε αμμούδα στις ακρογιαλιές,κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι είναι ιερό.
Η όψη που παρουσιάζουν οι πολιτείες σας κάνουν κακό στα μάτια
Αν όλα τα ζώα φύγουν απο την μέση,ο άνθρωπος θα πεθάνει απο εσωτερική μοναξιά
Η γη είναι ακριβή.Οποιος τη βλάπτει καταφρονάει τον Δημιουργό της.
Οταν μαγαρίζεις το στρώμα σου,κάποια νύχτα θα πλαντάξεις απο τις μαγαρισιές σου.
Είναι ακριβός ο αγέρας,γιατί ολα μοιράζονται την ίδια πνοή, τα ζώα, τα δέντρα,οι άνθρωποι.
Αγαπήστε τη γη,φροντήστε τη,διατηρήστε τη για τα τέκνα σας, αγαπήστε τη με όλη την καρδιά σας.
Ινδιάνος Σιάτλ(1855)
Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απάντηση του Σιάτλ , αρχηγού μιας φυλής Ινδιάνων, στον πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Πηρς, ο οποίος ζήτησε απο τους Ινδιάνους να πουλήσουν τη γη τους στην αμερικάνικη κυβέρνηση.Η πρόταση αυτή της αγοραπωλησίας ηταν εντελώς ξένη στις αντιλήψεις και στον τρόπο ζωής των Ινδιάνων ο δεσμός των οποιων με τη φύση είναι ιερός και αδιάσπαστος οπως η αδερφική αγάπη.Οι σκέψεις αυτές είναι εξαιρετικά επίκαιρες στην εποχή μας,τώρα που όλοι βιώνουμε τις καταστροφικές συνέπειες απο την υπερβολική εκμετάλευση των φυσικών πόρων,τη μόλυνση του περιβάλλοντος και την διαρκώς επεκτεινόμενη οικολογική κατασροφή του πλανήτη μας.
ΧΑΤΖΗΚΟΥΚΟΥΤΣΗ ΠΑΣΧΛΙΝΑ
Τα παρακάτω αποσπάσματα απο το έργο των δύο μεγάλων ποιητών μας αναφέρονται στη σχέση που αναπτύσουν τα παιδιά με το φυσικό περιβάλλον.Η ομορφιά ,η απλότητα, η παιγνιώδης διάθεση που τα χαρακτηρίζουν,ταιριάζουν στη φύση των παιδιώνκαι αναδίδουν χαρά και αισιοδοξία.Στο πρώτο απόσπασμα-απο την συλλογή Παιχνίδια τ` ουρανού και του νερού του Γιάννη Ρίτσου-η φύση γίνεται τόπος ανεμελιάς για τα παιδιά που παίζουν, και τόπος πίκρας για το ¨γέρο κόσμο¨που μοχθεί και αγωνίζεται.Στο απόσπασμα απο τη συλλογή Ήλιος ο πρώτος, ο Οδυσσέας Ελύτης αναδεύει χρώματα και αρώματα της φύσης,για να αποδώσει ποιητικά το εφηβικό ερωτικό ξύπνημα.
Γιάννης Ρίτσος
« Τζιτζίκια στήσαν το χορό»
Τζιτζίκια στήσαν το χορό
στο ντάλα μεσημέρι
και στέκουν γύρω τα παιδιά
και παίζουν παλαμάκια.
Μια πεταλούδα διάφανη,
πορτοκαλιά και μαύρη,
στου γέρου κόσμου στάθηκε
τα φρύδια επάνω, αντήλιο,
κι έπαιζε και κρυφόγνεφε
της πίκρας μαντιλάκι.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Κάτω στης μαργαρίτας το αλωνάκι
Στήσαν χορό τρελό τα μελισσόπουλα
Ιδρώνει ο ήλιος τρέμει το νερό
Φωτιάς σουσάμια σιγοπέφτουνε
Στάχυα ψηλά λυγίζουνε το μελαψό ουρανό.
[...]
Πέρα μέσ στα χρυσά νταριά κοιμούνται αγοροκόριτσα
Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά
Στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει
Απ τη μασχάλη τους γλυκά στάζει το μοσχοκάρυδο
Απο το βιβλίο των ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΏΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ της Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
Ζω σε εναν κόσμοΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Κάτω στης μαργαρίτας το αλωνάκι
Στήσαν χορό τρελό τα μελισσόπουλα
Ιδρώνει ο ήλιος τρέμει το νερό
Φωτιάς σουσάμια σιγοπέφτουνε
Στάχυα ψηλά λυγίζουνε το μελαψό ουρανό.
[...]
Πέρα μέσ στα χρυσά νταριά κοιμούνται αγοροκόριτσα
Ο ύπνος τους μυρίζει πυρκαγιά
Στα δόντια τους ο ήλιος σπαρταράει
Απ τη μασχάλη τους γλυκά στάζει το μοσχοκάρυδο
Απο το βιβλίο των ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΏΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ της Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
Που μοσχοβολάει δυόσμο
Τον περιβάλλουν όλα
Γαρύφαλλα και ρόδα
Θυμάσαι τι σου είπα?
Με ρώτησε η τουλίπα
Λουλούδια μην τσακίζεις Φτιαγμένο από πράσινο υλικό
Όμοιο με τον βασιλικό
Με πέπλα χρυσαφένια
Και μια γλυκιά γαρδένια
Μόνο να τα μυρίζεις
Έγινε τουλίπα...
Τώρα καληνύχτα
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ
<!--[endif]-->
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΓΙΑ
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου